Οι σταθμευματίαι

Με αυτήν την παράξενη νέα λέξη αναφέρομαι σε όλους εκείνους τους ταλαίπωρους, εκνευρισμένους, απορημένους οδηγούς που περιφέρονται περί τα οικοδομικά τετράγωνα μάταια αναζητώντας μία θέση στάθμευσης, καταρώμενοι την κυβέρνηση, την αποκεντρωμένοι διοίκηση και την τοπική αυτοδιοίκηση μαζί, βρίζοντας τους πιο τυχερούς από αυτούς, μοιραίοι και άβουλοι συνάμα.

Οι σταθμευματίες είναι συνήθεις, καθημερινοί ανθρώπινοι τύποι. Δεν κατοικούν μόνο στην μικροαστική Κυψέλη ή στην ταπεινή Αχαρνών· οποιοσδήποτε από εμάς θα μπορούσε να γίνῃ, και πράγματι γίνεται, ένας ακόμη απελπισμένος σταθμευματίας. Ενόψει δημοτικών εκλογών, πολύχρωμων αφισών, μεγαφωνικών εγκαταστάσεων και πλαστικών φυλλαδίων θέλω να αποτίσω φόρο τιμής στον Ανώνυμο Σταθμευματία και να του θυμίσω ταυτόχρονα μερικά πράγματα.

Εξ αυτοκινήσεως ερρύη τα φαύλα φυσικά. Η πρόταξη του ιωταχισμού σε πόλεις και δρόμους κατασκευασμένους σε άλλες εποχές άλλων αναγκών δεν θα μπορούσε να έχῃ ως συνέπεια τίποτε άλλο παρά την δραματική ανεπάρκεια χώρου που βιώνουμε όλοι σήμερα. Πρώτο βήμα λοιπόν η πρόληψη: αξιόπιστα, ασφαλή, καθαρά, πυκνά μέσα μαζικής μεταφοράς.

Δεύτερον: ας αναλογιστούμε το κόστος που καταβάλλουν καθημερινά οι σταθμευματίες. Καταναλώνουν άσκοπα καύσιμα, ρυπαίνοντας την ατμόσφαιρά μας, καταναλώνουν τον μη αναπληρώσιμο χρόνο τους, καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο οδοστρώματος κατά τις επικές αναζητήσεις τους και, ίσως το κυριώτερον, καταναλώνουν πολλή από την ψυχική τους αντοχή και ηρεμία σε μια δευτερεύουσα ασχολία.

Νομίζω ότι θα μπορούσε να γίνῃ κάτι για όλα αυτά: τέκνο της σπάνιος είναι η τιμή και η τιμή των χώρων στάθμευσης, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι σταθμευματίες, είναι πολύ υψηλή. Το τίμημα αυτό καταβάλλεται ούτως ή άλλως, απλώς τώρα το εισπράττουν οι εταιρείες πετρελαίου. Κακώς. Τι θα γινόταν όμως εάν οι Δήμοι πωλούσαν τις θέσεις στάθμευσης στους περιοίκους (οι οποίες είναι ως γνωστόν δημόσιοι κοινόχρηστοι χώροι);

Κατ’ αρχάς πολλοί θα ενδιαφέρονταν να αγοράσουν, όπως ακριβώς τις πληρώνουν και στις νεόδμητες κατοικίες. Ο Δήμος δεν θα πωλῄ όλες τις θέσεις πέριξ των οικοδομικών τετραγώνων, αλλά μόνο τις νόμιμες, όσες απέχουν πλέον των 10 μέτρων απο τις διασταυρώσεις. Για όσους λοιπόν μπορούν και επιθυμούν να αγοράσουν, το πρόβλημα έληξε. Και για τους υπόλοιπους όμως το κέρδος δεν θα είναι λίγο, εφόσον θα γλυτώσουν από τον ανταγωνισμό όσων έχουν αγοράσει. Τα δε έσοδα από τις πωλήσεις, εφόσον είναι χρήματα των δύστυχων τέως σταθμευματιών, δίκαιο είναι να δαπανηθούν για την βελτίωση των συνθηκών κυκλοφορίας (και στάθμευσης!).

Αυτά όμως όχι στην εκλογική Ελλάδα. Εδώ οι δημόσιοι χώροι είναι αδιαπραγμάτευτοι, δηλαδή τους έχει όποιος προλάβῃ ή όποιος είναι πιο δυνατός, και η στάθμευση είναι και αυτή δημόσια και δωρεάν, σαν την παιδεία ένα πράγμα.

Καλή ψήφο.