Κάνε, γυιε μου, την δουλειά σου...
Περί αιμομιξίας ο λόγος στο σημερινό άρθρο.
Αν υπάρχῃ ένα έγκλημα του Ποινικού Κώδικα όπου ο συνεπής φιλελευθερισμός, όπως εκφράζεται από την αυστηρή τήρηση της αρχής της βλάβης, έρχεται σε οξεία σύγκρουση με τις κρατούσες ηθικές αντιλήψεις, αυτό είναι το έγκλημα της αιμομιξίας. Και αυτό γιατί η εγκληματοποίηση της αιμομιξίας δεν μπορεί να δικαιολογηθῄ με κανένα τρόπο ως προσβολή κάποιου εννόμου αγαθού.
Δεν προσβάλλεται φυσικά η γενετήσια ελευθερία, βασικό προστατευόμενο έννομο αγαθό του ΙΘ΄ Κεφαλαίου του Ποινικού Κώδικα, όπου εντάσσεται το έγκλημα, γιατί οι αιμομίκτες απαραιτήτως συναινούν. Δεν προστατεύεται το τυχόν συλληφθησόμενο τέκνο από πιθανές γενετικές ανωμαλίες για πολλούς λόγους: θα έπρεπε να διακρίνουμε ανάμεσα σε στείρους και μη αιμομίκτες, απαγορεύεται και η ομοφυλοφιλική αιμομικτική συνουσία, σε άλλες περιπτώσεις πιθανών γενετικών βλαβών δεν απαγορεύεται η συνουσία (π.χ. μεσογειακή αναιμία) κ.λπ.
Εκείνο δηλαδή που και εξαρχής επέβαλε την εγκληματοποίηση και σήμερα την διατηρεί δεν είναι τίποτε άλλο από την vox populi, την θέληση των πολλών, όπως εκφράζεται στις δικές ηθικές τους προτιμήσεις. Αληθώς, η αιμομιξία ήταν, είναι και παραμένει ένα γνήσιο έγκλημα «κατά των ηθών», σύμφωνα με την παλαιότερη διατύπωση του τίτλου του ΙΘ΄ Κεφαλαίου, δηλαδή ένα ψευδέγκλημα. Η απαγόρευση της αιμομικτικής συνουσίας είναι τόσο δίκαιη εξ επόψεως ενός φιλελεύθερου συνταγματικού κράτους όσο η ομοφυλοφιλική ή η πρωκτική ή η έτσι-με-την-αρμύρα συνουσία.
Φυσικά το να υπερασπίζεσαι την ελευθερία του αιμομίκτη είναι δύσκολο, και όχι μόνο πολιτικά. Φθείρει ηθικά και ψυχολογικά όσο και το να υπερασπίζεσαι την μη επιβολή της θανατικής ποινής στον βιαστή και δολοφόνο ενός παιδιού, την αθώωση ενός όντως εγκληματία ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων, το δικαίωμα του πρεζάκια να τρυπιέται. Φθείρει να εκτίθεσαι στα έκπληκτα ή αγνακτισμένα σχόλια των άλλων, να συγχέεται η υπεράσπιση της ελευθερίας μιας επιλογής με την υπεράσπιση της ίδιας της επιλογής, να δίνῃς αφορμή σε εικασίες για τα πραγματικά κίνητρά σου. Φοβάμαι λίγο∙ ενίοτε όμως κρείττον το λαλείν.
Τέλος πάντων: σύμφωνα με το άρ. 345 ΠΚ, η αιμομιξία τιμωρείται μόνο μεταξύ ανιόντων-κατιόντων και αδελφών.
Έτσι η παρ’ ολίγον αιμομίκτρια θεια του τίτλου μπορεί ανεμπόδιστα και υπό το ισχύον δίκαιο να προβαίνῃ στο θεάρεστο έργο της...
5 Comments:
Αρχικά να τονίσω ότι είμαι υπέςρ της αιμομιξίας όπως ακριβώς είμαι και υπέρ της ομοφυλοφιλίας κλπ. Και εκεί το νιμοικό σύστημα πάσχει, αφού επιτρέπεται ετεροφιλική σχέση ως τα 16 έτη, αλλά όχι η ομοφυλοφιλική σχέση (=παιδεραστία). Ο λαός μπορεί να μη θέλει αιμομιξία, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οφείλουμε να συμφωνήσουμε έστω και μόνο επειδή κάποιοι λίγοι το επιθυμούν κοινή συναινέσει.
Πέραν τούτων να τονίσω ότι η αιμομιξία τίθεται ως έγκλημα μόνο συμπληρωματικά σε άλλο παράπτωμα του ποινικού κώδικα. Συμπληρώνει ως αδίκημα το βιασμό, την κακοποίηση και την παιδοφιλία.
Δείμε, υποθέτω βέβαια ότι δεν είσαι υπέρ της αιμομιξίας και της ομοφυλοφιλίας, αλλά υπέρ της ελευθερίας να είναι κανείς αιμομίκτης ή ομοφυλόφιλος! ;-) Αρκετά πατήματα βρίσκουν να μας συκοφαντούν...
Βασικά η διάταξη προστατεύει εν μέρει και το θεσμό του γάμου από σχέσεις που είναι ασυμβίβαστες με αυτόν. Άρα δεν είναι μόνο θέμα τρέχουσας ηθικής ή βιολογίας. Τούτου δοθέντος και απολύτως σοβαρά η ποινική αντιμετώπιση της αιμομιξίας είναι λογική όσο δεν θεωρούμε το γάμο σύμβαση αλλά θεσμό.
@Δείμος
Η αιμομιξία δεν τίθεται ως συμπληρωματικό έγκλημα φίλε Δείμε. Απλά πολλές φορές τελείται σε αληθινή συρροή με βιασμό ή αποπλάνηση παιδιού. Όχι πάντα όμως και υπάρχει νομολογία. Ακόμα είναι δυνατή και η αιμομιξία μεταξύ συζύγων (φυσικά και ο γάμος είναι άκυρος λόγω της συγγένειάς τους).
Όσο για την ομοφυλοφιλική σχέση όντως δεν κατέβασαν το όριο ηλικίας. Όμως ακόμα και εκεί πρέπει να πρόκειται για αποπλάνηση ανηλίκου από ενήλικο. Αν είναι και οι δύο ανήλικοι ή ο ανήλικος είχε από πριν τη διάθεση και είχε την πρωτοβουλία δεν υπάρχει αδίκημα, αρκεί φυσικά να έχει συμπληρώσει τα 15, αλλιώς είναι αποπλάνηση παιδιού. Σκοπός της διάταξης είναι δηλαδή να αποκλείσει την εκμετάλλευση της αβεβαιότητας περί την σεξουαλική ταυτότητα που μερικές φορές κατατρέχει και τους ετεροφυλοφιλους εφήβους. Ο Έλληνας νομοθέτης δεν είναι ομοφοβικός.
Γενικά πάντως η αιμομιξία μεταξύ ενηλίκων είναι μια ψυχολογικά παθολογική κατάσταση ακόμα και όταν είναι εκούσια. Ίσως πρέπει να αντιμετωπίζεται θεραπευτικά. Δεν ξέρω. Αλλά αν είναι πραγματικά εκούσια δύσκολα θα φτάσει στη δικαιοσύνη, εκτός αν λ.χ. τους πιάσει ο σύζυγος στα πράσα. Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του. :-)
Το να λέω ότι είμαι υπέρ, παντρεμένος ων, σαφώς και δηλώνει ότι αποδέχομαι τέτοια ελευθερία.
Θα ευχαριστώ το Μιχάλη για τη νομική του πρόταση για το όριο ομοφυλοφιλικής παιδεραστίας. Είχα την αίσθηση ότι ήταν παιδεραστία για τον ομοφυλόφιλο, ενώ για εμένα -ως ετεροφυλόφιλο δεν είναι.
Δεν κατανοώ όμως, Μιχάλη, πώς μπορεί να γίνει μήνυση για αιμομιξία. Από ποιον θα γίνει η μήνυση -ή αγωγή αν είναι πλημμέλημα; Στο βιασμό σαφώς και ισχύει, αλλά στην εκούσια συνεύρεση;
Φίλε Δείμε. Μερικές διευκρινήσεις.
Πρώτα απ' όλα αγωγή γίνεται για αστικές διαφορές. Στο ποινικό έχουμε έγκληση, ή μήνυση όταν το αδίκημα διώκεται αυτεπάγγελτα. Η πολιτική αγωγή στα ποινικά δικαστήρια γίνεται εν όψει της αστικής αξίωση για αποζημίωση του θύματος και δεν έχει σχέση με το αν θα γίνει δίωξη. Αυτά για την ορολογία.
Στην αιμομιξία,άρθρο 345 ΠΚ, ένοχοι του αδικήματος είναι και οι δύο, και διώκονται αυτεπάγγελτα. Αν το μάθει με οποιοδήποτε τρόπο ο εισαγγελέας ασκεί δίωξη. Έτσι αν οι δράστες δεν το καταμηνύουν μπορεί να γίνει από απατημένο σύζυγο της κόρης(υπάρχει νομολογία, χεχε), σοκαρισμένη μάνα, αδελφό, θεία, γείτονα, τον παπά, το δάσκαλο κλπ.
Οι ποινές είναι όμως πιο βαριές για του ανιόντες. Λ.χ. για τον πατέρα θα είναι κακούργημα με ποινή κάθειρξης μέχρι 10 έτη, για την κόρη πλημμέλημα με φυλάκιση μέχρι δύο έτη. Επιπλέον μπορεί να απαλλαγεί εντελώς από την ποινή αν δεν είχε συμπληρώσει το 17ο έτος της ηλικίας της (345 § 2 ΠΚ).
ΥΓ. ο νόμος δεν αναφέρεται σε παιδεραστία. Δημοσιογραφικά μάλλον ο όρος αναφέρεται σε πολλά αδικήματα, λ.χ. αποπλάνηση παιδιών στο άρθρο 339 ΠΚ, κατάχρηση ανηλίκων σε ασέλγεια (342 ΠΚ), πορνογραφία ανηλίκων 380 Α ΠΚ, ασέλγεια με ανήλικο έναντι αμοιβής 351 Α ΠΚ, και φυσικά ασέλγεια παρά φύση με αποπλάνηση ανήλικού από ανήλικο κατά το άρθρο 347, περ. β, εδ. α ΠΚ.
Post a Comment
<< Home