Creatures of the Night, are you prepared for the feast?

Το αμερικανικό επαγγελματικό wrestling έχει ένα τεράστιο προσόν: είναι μία απίστευτη, παιδιάστικη, αλλά, πρωτίστως, τεράστια σαχλαμάρα. Χιλιάδες άνθρωποι γεμίζουν ασφυκτικά τεράστια γήπεδα για να δουν κάτι τεράστιους τύπους να υποκρίνονται ότι δέρνονται. Αυτή η παραδοχή έχει οδηγήσει πολλούς στην πεποίθηση ότι το wrestling δεν είναι άθλημα. Κι όμως, πρόκειται για ένα show με όσα στοιχεία αθλήματος έχει και η ενόργανη γυμναστική! Η μεγάλη διαφορά είναι ότι στο ρόλο των αθλητών δεν συναντά κανείς μικρόσωμους γυμναστές σαν τον Δημοσθένη Ταμπάκο, αλλά θηρία σαν τον κύριο της φωτογραφίας. Για να πετύχει κανείς σε αυτή τη δουλειά πρέπει, πρωτίστως, να είναι εξαιρετικός αθλητής: σκεφτείτε έναν τύπο με ύψος 2.08 και βάρος 120 κιλά να τρέχει πάνω-κάτω σε ένα ρινγκ για 10 τουλάχιστον λεπτά. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι αυτών των διαστάσεων δυσκολεύονται να περπατήσουν – πολλώ δε μάλλον να κάνουν ακροβατικά. Όμως, θα έλεγε κανείς, αυτοί δεν αγγίζουν καλά καλά ο ένας τον άλλον! Τι είδους πάλη είναι αυτή; Η απάντηση είναι: η μόνη πάλη που θα παρακολουθούσα εγώ προσωπικά! Και αν πιστεύετε ότι δεν είναι επώδυνο το άθλημα ξανασκεφτείτε το. Σίγουρα, αν προσγειωθεί ένα θηρίο με τον αγκώνα στο στήθος κάποιου το πιθανότερο είναι ότι ο εν λόγω αγκώνας θα βγει από την πλάτη του θύματος. Αλλά ακόμα κι όταν σε χτυπά με τον τρικέφαλό του, υποκρινόμενος ότι το κάνει με τον αγκώνα, πόσο σκληρός πρέπει να είσαι για να σηκωθείς και να συνεχίσεις; Και δε θέλω καν να σκέφτομαι πως είναι να προσγειώνονται 120 κιλά από πέντε μέτρα ύψος. Όταν ήμουν μικρός εντυπωσιαζόμουν τρομερά από τη χλιδή και το αστραφτερό κιτς των αναμετρήσεων της χρυσής εποχής του WWF με τον Hogan να μαλώνει με τον Ultimate Warrior και τον Macho Man να τρέμει το φίδι του Jake –the Snake- Roberts. Από εκείνη την ακμάζουσα βιομηχανία ξεπήδησε ο μεγαλύτερος, κατά την ταπεινή μου άποψη, wrestler όλων των εποχών. Με την ευκαιρία της κατάκτησης του World Heavyweight Championship στην Wrestlemania 23 από τον πιο σκοτεινό ήρωα της αμερικανικής λαϊκής διασκέδασης, του αποδίδω διά του παρόντος τα εύσημα για το γέλιο και τη χαλάρωση που μου χάρισε η μοναδική persona του. Ladies and Gentlemen, with a weight of 305 pounds, from Death Valley, The Undertaker!

O Undertaker πρωτοεμφανίστηκε στο επαγγελματικό wrestling το 1990 όταν ο «κακός» Ted DiBiase έφερε ένα θηρίο στο ρινγκ του Survivor Series για να ενισχύσει την ομάδα του. Μόλις έκανε το πρώτο βήμα με τον προβολέα να τον ακολουθεί όσοι βρίσκονταν στο στάδιο κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται για έναν ακόμα ψηλό που βγήκε από το γυμναστήριο για να ενισχύσει το έρεισμα κάποιου ήρωα τύπου Hogan ή Big Bossman που θα τον δείρει τελικά αφού πρώτα φάει λίγο ύπουλο ξύλο. Με ύψος 2.10 και βάρος 130 κιλά και ντυμένος σαν νεκροθάφτης της Άγριας Δύσης, με σκισμένο πουκάμισο, γκέτες και καπέλο (όλα μάυρα, φυσικά, εκτός από τις γκέτες και τα γάντια), άδειασε το ρινγκ σε λίγα λεπτά. Μέσα σε λίγους μήνες και υπό τη καθοδήγηση του νέου του μάνατζερ Paul Bearer (το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι;) ο Undertaker πήγε στην πρώτη του Wrestlemania και καθάρισε τον δημοφιλέστατο Jimmy “Superfly” Snuka (αυτό είναι nickname!) με συνοπτικές διαδικασίες. Από εκεί συνέχισε αήττητος μέχρι που ξάπλωσε και τον Hogan και πήρε τον τίτλο (λίγο αργότερα, φυσικά, ο Hulkster έσπασε το αήττητο του θηρίου και ξαναπήρε τη ζώνη). Αφού έδειρε λιγάκι τον Roberts, ο Taker έγινε, όπως ήταν αναμενόμενο, «καλό παιδί» και αγαπημένος των οπαδών του αθλήματος.

Ο Undertaker είχε ένα μυστικό και αυτό ήταν, υποτίθεται, που επέτρεπε στον μάνατζέρ του να τον κατευθύνει πλήρως μέσω μίας τεφροδόχου το περιεχόμενο της οποίας αγνοούσαμε για πολλά χρόνια (τελικά ήταν οι στάχτες των γονιών του που είχαν καεί κλπ κλπ). Δεν έλεγε πολλά, αλλά όταν μιλούσε φρόντιζε να τρομοκρατεί τους αντιπάλους του με ατάκες του στυλ: “ The only thing you will hear, Yokozuna...is the hounds of hell...baying for your soul!”. Περιττό να τονίσει κανείς ότι το σενάριο έλεγε ότι ο τύπος ήταν σε απευθείας σύνδεση με την κόλαση και οι «φήμες» για την «αθάνατη» (!) φύση του έδιναν και έπαιρναν. Σε αυτό βοηθούσαν και οι πραγματικά απίστευτες αθλητικές ικανότητές του που του επέτρεπαν όχι απλά να πετάει διάφορα θηρία από τη μία άκρη του ρινγκ στην άλλη σαν πάνινες κούκλες αλλά και να ίπταται σε απίστευτο ύψος για τον όγκο του, να επιστρατεύει πλαστικές κινήσεις που χαρακτήριζαν πιο μικρόσωμους παλαιστές, ακόμα και να περπατάει στο τρίτο σχοινί με πρωτοφανή άνεση. Όγκος, δύναμη, ταχύτητα, ελαστικότητα και κόκκαλα που δεν έσπαγαν με τίποτα αποτέλεσαν τη βάση για μία μεγάλη καριέρα στο επαγγελματικό wrestling. Αυτό που την απογείωσε, όμως, ήταν η απίστευτη ταύτιση του ανθρώπου πίσω από το μακιγιάζ, του Mark Calaway. Παθιασμένος ο ίδιος με το υπερφυσικό και το σκοτεινό (με τον απλοϊκό, φυσικά, τρόπο των παλιών ροκάδων), γέμισε το κορμί του τατουάζ και με βαριά φωνή τελείωνε τους σύντομους λόγους του με ένα Rest in Peace. Τελικά, το σενάριο του show τον ήθελε να πεθαίνει δύο φορές και να επανέρχεται από τον κόσμο των νεκρών!

Πέρα από το ταλέντο του στο ρινγκ, ο Undertaker έφερε στο show μία σειρά από καινοτομίες που αγαπήθηκαν πολύ. Μία από αυτές ήταν το casket match, ένας αγώνας που τελείωνε όταν ένας από τους δύο αντιπάλους κατέληγε σε ένα φέρετρο που βρισκόταν δίπλα στο ρινγκ και που έφτιαχνε φυσικά ο ίδιος στο λημέρι του. Ακολούθησε το Buried Alive Match (χωρίς σχόλια), ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία για το ότι και οι καλύτεροι αγώνες σε ατσάλινο «κλουβί» είχαν τον ίδιο πρωταγωνιστή (Hell in a Cell). Απέκτησε ουκ ολίγα παρατσούκλια (The Phenom, The Reaper, The Lord of Darkness, The Deadman κα) και πάλεψε με όποιον μπορεί να φανταστεί κανείς, χάνοντας από ελάχιστους «τίμια». Έχει εμφανιστεί σε 15 Wrestlemanias (το κορυφαίο show της αμερικανικής επαγγελματικής πάλης) και δεν έχει χάσει ποτέ – δείγμα του πόσα στηρίζουν επάνω του οι σεναριογράφοι της εταιρίας. Στο δρόμο του βρέθηκαν όλα τα θηρία της βιομηχανίας αλλά κανένας δεν αντιστάθηκε για πολύ στις «αποκλειστικές» του κινήσεις: Last Ride, Chokeslam και φυσικά Tombstone είναι αυτά που περιμένουν να δουν οι οπαδοί του show. Όποιος έχει δει την τελευταία ειδικά κίνηση καταλαβαίνει τι διακυβεύεται στο wrestling και πόσο πρέπει να εμπιστεύεται κανείς τον συνάδελφό του! Αυτό που κάνει τον 40χρονο πια Undertaker αξέχαστο, όμως, είναι η ευρηματικότητά του στις ατάκες. Πάρτε μία γεύση με το κλείσιμο της αυλαίας:


- Τhere will be no mercy, only slain bodies and taken souls.
- May the hounds of Hell, eat your rotting soul, and you will, Rest In Peace.
- Time is at hand Hogan, there's no place to run...there's no place to hide...no heroes with chairs and no crucifixes, just the Undertaker's purgatory.
- It's time the reaper enters the serpent's lair.
- I want you to witness first hand what happens to those souls who think they can look into the eye of the dragon.
- What you fail to realise boy is I've crippled more people than polio, you can't be the first but you will be the next.
- Don't you realize that you cannot destroy that, which does not wish to perish?
- Creatures of the Night...are you prepared for the feast?

Σύντομα, ο Undertaker θα πάρει τους πολυάριθμους τίτλους του, τα ρεκόρ του και το καπέλο του και θα ξαπλώσει το σμπαραλιασμένο κορμί του σε κάποια πολυθρόνα στο Τέξας. Οι ατάκες και οι αγώνες του, όμως, θα μας θυμίζουν για πάντα ότι, ακόμα και σε μία σαχλαμάρα όπως το επαγγελματικό wrestling, μπορεί κανείς να ειναι διασκεδαστικός χωρίς να γίνεται σαχλός.