Habemus eurocratorem
Δεν μου αρέσει ο Σαρκοζύ, γιατί είναι κοινωνικά συντηρητικός. Δεν μου αρέσει, γιατί δίνει την εντύπωση ότι δεν θα δίσταζε μπροστά σε κάποιες παραβιάσεις ατομικών δικαιωμάτων, αν ο σκοπός ήταν αρκετά σημαντικός. Δεν μου αρέσει, γιατί μοιάζει να αρέσκεται στην σύγκρουση παρά στον διάλογο. Δεν μου αρέσει, γιατί υστερεί στην ικανότητα πολιτικών ελιγμών. Δεν μου αρέσει, γιατί οι εθνικοί πρωταθλητές είναι καλοί για την καλαθοσφαίριση, όχι όμως για τις παιδικές τροφές.
Η Ευρώπη όμως είναι άλλο πράγμα.
Δεν ξέρω αν το έπιασαν όλοι το υπονοούμενο, αλλά οι Γάλλοι χτες δεν εξέλεξαν απλώς ένα Πρόεδρο, αλλά τον νέο Ευρωκράτορα (έστω συνευρωκράτορα, μαζί με την Αγγέλω την Μέρκελ). Και η επιλογή τους ήταν η καλύτερη δυνατή. Χωρίς ναι μεν αλλά και περικοκλάδες για το Ευρωσύνταγμα, σαφώς και συγκροτημένα κατά της εισόδου της Τουρκίας στην Ε.Ε., με όραμα και θέληση για την ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ενοποίησης, εμπροσθοβαρής και ρηξικέλευθος σε μια Ευρώπη ομφαλοσκόπο, ενιαχού νεοεθνικίστρια, πολλαχού απογοητευμένη, πανταχού αδρανούσα.
Ο Σαρκοζύ, ο γυιος του μετανάστη, ο πατρόθεν Ούγγρος και μητρόθεν (Ελληνο)Εβραίος, ο Γάλλος από επιλογή και Ευρωπαίος από πεποίθηση, αντιπροσωπεύει την πιο αποφασιστικά ευρωπαϊκή επιλογή στην σημερινή Ευρώπη. Οι προσδοκίες για αυτόν είναι υψηλές. Μένει να δούμε τι μέλλει γενέσθαι.
11 Comments:
Συμφωνώ απολύτως. Εμείς μιλάμε για τις εκλογές, αλλά δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τους Γάλλους. Για να κάνουν μια βόλτα στα πολιτικά blogs της Γαλλίας, όσοι κρίνουν τις εκλογές με ελληνικά κριτήρια. Χωρίς βόλτα δεν είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε το μετάνιωμα των Γάλλων για το δημοψήφισμα και το ρόλο του ποια στην πολιτική ατζέντα του καφενείου (ελληνική νοοτροπία βέβαια) και των ΜΜΕ. Ούτε βέβαια κατανοούμε και την πίεση που δέχονται από ξένους οι Γάλλοι, αλλά και το σωβινισμό τους (που λίγο διαφέρει από του Λιακο).
Πάντως, το κλίμα που εισπράττω εγώ είναι απείρως χαλαρότερο του αναμενομένου. Μου έχει δημιουργηθεί, δηλαδή, η εντύπωση -και πρόκειται απλά για εντύπωση- ότι ο Σαρκ μόνο στους υπόλοιπους Ευρωπαίους και -φυσικά- στους μετανάστες φαίνεται ακραίος. Οι νεαροί Γάλλοι που συναναστρέφομαι εγώ δείχνουν μάλλον ανεκτικοί απέναντι στις συντηρητικές του δοξασίες και θεωρούν -κάτι με το οποίο κατ΄αρχήν συμφωνώ κι εγώ- υπερβολικές τις αντιδράσεις τύπου Gare du Nord. Μάλλον ο Σαρκ κερδίζει συμπάθειες ακριβώς εξαιτίας αυτών των ακραίων αντιδράσεων σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, συμπεριλαμβανομένων και των ελεγκτών του μετρό (αν είναι δυνατόν!). Τώρα, σε πολιτικό επίπεδο, ο συνδυασμός Αγγέλως-Καρχαρία είναι, όπως λένε και στο χωριό μου, bad news for Turkey. Κάτι οι τσαμπουκάδες των στρατιωτικών, κάτι ο Νικολά, κάτι η στρουμπουλή γερμανίδα οικοκυρά, το ευρωπαϊκό όραμα της Τουρκίας σε λίγο θα το βλέπει κανείς μόνο με παραισθησιογόνα.
περιεργως και γω τεινω να τον συμπαθησω. Για να τον βριζει τοσος κοσμος κατι καλο πρεπει να κανει :-) Απογονος μεταναστων απολη την Ευρωπη, αποφασιστικος και οχι αυτιοχαϊδευων, ισως μπορει να κανει καποιο καλο.
τωρα για τον κοινωνικο συντηρητισμο του, θα ηθελα καποιες λεπτομερειες. Τι ακριβως κακο εχει κανει?
ΥΓ Καλλιρη λιγα για την Ανγκελα!
Όταν λέω κοινωνικά συντηρητικός, εννοώ π.χ. ότι είναι κατά του γάμου των ομοφύλων, ότι θρησκεύεται, κάτι τέτοια. Σαν Πρόεδρος που θα είναι, με αρμοδιότητες κυρίως εξωτερικής πολιτικής, δεν με πολυπειράζουν πάντως.
Διαφωνώ με τα όσα γράφονται στο post αυτό. Πρώτα απ' όλα, η πολιτική που θα ακολουθηθεί όσον αφορά την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση είναι αποτέλεσμα της συνεννόησης της μεγάλης τρόικας (Βερολίνο-Παρίσι-Λονδίνο), οπότε η εκλογή Sarkozy επηρεάζει μόνο μερικώς τα πράγματα. Έπειτα, δεν μπορώ να καταλάβω ως προς τι θα διαφοροποιηθεί η στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία από την ημέρα που θα αναλάβει την προεδρία ο Nikolas. Μήπως θα ασκήσει veto στο επόμενο συνέδριο στο οποίο θα συζητηθεί η πρόοδος των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία; Όχι βέβαια! Το μόνο που θα κάνει είναι να δώσει λαβή στους κεμαλιστές να δυσφημούν την Ευρώπη στην τουρκική κοινή γνώμη. Επιπλέον, ακόμα και αν εκλεγόταν η Royal, σύμφωνα με πρόσφατη συνταγματική τροποποίηση, προκειμένου να εγκριθεί από τη Γαλλία η είσοδος νέου μέλους στην ΕΕ, θα πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα.
Ακόμη, ο Sarkozy υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρξει μία mini-συνθήκη και όχι συνταγματικό κείμενο που θα θεμελιώνει την ευρωπαϊκή πολιτεία. Η σκέψη του, δηλαδή, κινείται σε πλαίσιο διεθνικό και όχι ομοσπονδιακό (όπως της Αγγέλως). Πόσο ευρωπαϊκό φαίνεται αυτό;
Κάνοντας μία γενική παρατήρηση, πραγματικπά απορώ πώς αυτός ο ανεκδιηγήτος, όχι απλώς κοινωνικά συντηρητικός αλλά πολιτικά αντι-φιλελελύθερος, ο Sarkozy έχει καταφέρει να χαίρει της υποστήριξης τόσων ατόμων από το φιλελεύθερο χώρο στην Ελλάδα. Είναι άραγε η ρητορική του περί κατάργησης του 35ωρου και "να στρωθούμε όλοι στη δουλειά" ικανή να απαλείψει από το νου την πιθανότητα ακύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πρόθεση κατάργησης του νόμου του 1905 για το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και ίδρυσης υπουργείου Εθνικής ταυτότητας (!!!) ;
"Έπειτα, δεν μπορώ να καταλάβω ως προς τι θα διαφοροποιηθεί η στάση της ΕΕ απέναντι στην Τουρκία από την ημέρα που θα αναλάβει την προεδρία ο Nikolas"
Ότι μπορεί να κάνη διάφορα πράγματα, μπορεί. Και μόνο που διακηρύσσει σε όλους τους τόνους την αλλαγή της πολιτικής είναι ισχυρότερο από βέτο. Δεν με ενδιαφέρουν προσωπικά οι ευαισθησίες και οι επιδιώξεις των κεμαλανθρώπων: αν θέλουν να βρουν αφορμή, θα βρουν, ή μάλλον ήδη βρίσκουν. Ούτε έχω καμία διάθεση να παίζω τον καλό μπάτσο με τον Ερδογάνο και τον κακό μπάτσο με τον Μπουγιούκανιτ.
"Ακόμη, ο Sarkozy υποστηρίζει ότι πρέπει να υπάρξει μία mini-συνθήκη και όχι συνταγματικό κείμενο που θα θεμελιώνει την ευρωπαϊκή πολιτεία"
Δεν είμαι βέβαιος για την σκέψη του, το θέμα είναι απ' τ' ολότελα, καλή κι η Παναγιώταινα. Αφού κατέστρεψαν το Ευρωσύνταγμα οι κουρασμένοι επαναστάτες της Ρουαγιάλ, καιρός να σώσουμε την παρτίδα...
"Είναι άραγε η ρητορική του περί κατάργησης του 35ωρου και "να στρωθούμε όλοι στη δουλειά" ικανή να απαλείψει από το νου την πιθανότητα ακύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την πρόθεση κατάργησης του νόμου του 1905 για το διαχωρισμό εκκλησίας-κράτους και ίδρυσης υπουργείου Εθνικής ταυτότητας (!!!) ;"
Για Πρωθυπουργός δεν θα μου ενέπνεε εμπιστοσύνη για τους λόγους που αναφέρεις και για άλλους παρόμοιους. Ως Πρόεδρος όμως θα ασχολήται κυρίως με τα εξωτερικά.
Προσπάθησα να δώσω μία εξήγηση για τις συμπάθειες που έχει ο Σαρκ στους κόλπους των lato sensu φιλελευθέρων: ίσως έχει να κάνει, είπα, με την υπερβολή που χαρακτηρίζει τις αντιδράσεις εναντίον του. Δε θα διαφωνούσα, όμως, και με την εκτίμηση του Ασμοδαίου - ίσως, όλα αυτά τα περί δουλειάς και οικονομικής ανάκαμψης (=αμάν πια με τα ρεμάλια, όποιος δουλεύει θα τρώει - τουλάχιστον στα μυαλό πολλών και σε συνδυασμό με τους καυγάδες του Σαρκ με εκπροσώπους των όχι και τόσο παραγωγικών τάξεων) να παίζουν το ρόλο τους. Πάντως, η εκλογή του δείχνει μία τάση και δε βλέπω, ειλικρινά, πως θα πεισθούν τα δύο άλογα της τρόικας να υποκύψουν στις βουλές του τρίτου. Στη μεν Γαλλία υπάρχει το δημοψήφισμα (αν και μάλλον έγινε, εδώ που τα λέμε...), στη δε Γερμανία κανείς δε θα διαπράξει εκλογική αυτοκτονία πηγαίνοντας κόντρα στην συντριπτική πλειονότητα της γερμανικής κοινωνίας. Τώρα αυτά που ανέφερε ο Ασμοδαίος είναι πράγματι τα ανησυχητικά (ασχέτως αρμοδιοτήτων) στην πολιτική φιλοσοφία του Σαρκοζύ. Διότι, ειλικρινά, αρνούμαι να δεχθώ ότι το μείζον ζήτημα του φιλελευθερισμού είναι ο γάμος ομοφυλοφίλων και η απεγκληματοποίηση της χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτά είναι και τα κατ' εξοχήν θέματα συζήτησης των ελλήνων φιλελευθέρων του διαδικτύου (αυτούς παρακολουθώ μόνο, δυστυχώς) μπορεί να βρει και έναν ακόμα λόγο για τον οποίο οι τελευταίοι δεν ενοχλούνται ιδιαίτερα από τον Νικολά.
Πάντως, Κώστα μην ξεχνάς ότι το 65% των νέων στήριξαν το ΣΚ ακριβώς επειδή πουλούσε ένα όραμα αδελφοσύνης. Εϊναι οι ίδιοι νέοι -ακόμα και λευκής φυλής- που πάλεψαν δίπλα στους αραβόφωνες των παρισιάνικων συνοικιών. Αλλά η μεγάλη ομάδα των πρεσβυτέρων (55+) στήριξαν το Σαρκ επειδή εγγυώταν την ασφάλειά τους με τόσους ξένους να απειλούν [έτσι το έβλεπαν σαν απειλή-να μπουν στη χώρα.
Κώστα, ευχαριστώ για το "λάτο σένσου", είχα αρχίσει να έχω τις αμφιβολίες μου! :-)
Να τι εννοώ ότι περιμένω μεγάλη μπάλλα από τον Σαρκοζύ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Mediterranean_Union
(σχωράτε, δεν θυμάμαι απέξω πώς μπαίνει ο σύνδεσμος!)
Θανάση, το μόνο που θα καταφέρουν οι "σκληρές" δηλώσεις Sarko θα είναι να προσφέρουν λαβή στους στρατηγούς για να ενισχύσουν το ρεύμα της τουρκικής κοινης γνώμης εναντίον των προσπαθειών της κυβέρνηση για ένταξη στην ΕΕ και όλα τα εκσυγχρονιστικά μέτρα που αυτές οι προσπάθειες απαιτούν, εφόσον σε πρακτικό και ουσιαστικό επίπεδο δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η στάση της Γαλλίας στα συμβούλια. Αν μας ενδιαφέρει ο εξευρωπαϊσμός μιας χώρας, η οποία -υπενθυμίζω- τυχαίνει γειτονική της Ελλάδας, εξευρωπαϊσμός που μπορεί να έχει καταλυτικές συνέπειες σε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Δύση (λέγε με ισλαμικός φονταμενταλισμός), τότε έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό. Η δε στρίβειν δια της Μεσογειακής Ένωσης πολιτική οδηγεί σε αυτά τα αποτελέσματα. Αυτό που πραγματικά θα ήταν μεγάλη μπάλα, θα ήταν η δημιουργία προοπτικής ένταξης όλων αυτών των χωρών στην ΕΕ, όπως είχε προτείνει -αχ!- ο Στρως-Καν.
Έπειτα, όντως οι λαϊκιστές τύπου Fabius (με τους οποίους είχε αντιπαρατεθεί η Segolene, τασσόμενη υπέρ της υπερψήφισης του ευρωσυντάγματος) έπαιξαν -κατά τη γνώμη μου- σημαντικό ρόλο στην απόρριψη του Ευρωσυντάγματος. Αυτό, όμως, νομίζω ότι δεν έχει σχέση ότι ο Nicolas δεν συμπαρίσταται με την Αγγέλω, η οποία πραγματικά επιθυμεί μία Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη (ελπίζω καταλαβαίνες τη σημασία αυτού και τη διαφορά από άλλη μία συνθήλη, σαν κι αυτή που επιθυμεί ο malin Nicolas), αλλά πριν ακόμα αρχίσουν οι "σκληρές" διαπραγματεύσεις αποκλείει το ενδεχόμενο αυτό, καθυστερώντας την πρόοδο της ευρωπαϊκής ολοκήρωσης.
Τέλος, μην ξεχνάς ότι η κυβέρνηση ουσιαστικά ελέγχεται από τον -παντοδύναμο πλέον- Sarkozy και είναι εξαιρετικά απίθανο ο έμπιστός του πρωθυπουργός να εναντιωθεί στη θέλησή του. Με άλλα λόγια, η πολιτική Sarkozy είναι που θα εφαρμοστεί σε όλους τους τομείς της κυβερνητικής δραστηριότητας.
Μη κρύβοντας τις προσδοκίες από τη συμμετοχή Κουσνέρ στην κυβέρνηση, το καλύτερο πιθανόν θα ήταν να κρίνουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης.
ΥΓ: Λεζάντα στη φωτογραφία του "ευρωκράτη": C'est tres simple: sauf les Turcs et les racailles, tous seront mieux! (pour moi) :-)
Ασμοδαίε,
"Αν μας ενδιαφέρει ο εξευρωπαϊσμός μιας χώρας, η οποία -υπενθυμίζω- τυχαίνει γειτονική της Ελλάδας, εξευρωπαϊσμός που μπορεί να έχει καταλυτικές συνέπειες σε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Δύση (λέγε με ισλαμικός φονταμενταλισμός), τότε έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό"
Μια απορία, δεν απευθύνεται απαραιτήτως προς εσένα: είναι συνήθως οι ίδιοι άνθρωποι που ζητούν να είμαστε μαλακοί με την Τουρκία, αλλά σκληροί με την Ρωσσία. Μαλακοί στην Τουρκία για να εξευρωπαϊστή κ.λπ. και σκληροί στην Ρωσσία πάλι για να εξευρωπαϊστή κ.λπ. Διακρίνω ασυνέπεια.
"Αυτό που πραγματικά θα ήταν μεγάλη μπάλα, θα ήταν η δημιουργία προοπτικής ένταξης όλων αυτών των χωρών στην ΕΕ, όπως είχε προτείνει -αχ!- ο Στρως-Καν."
Ντάξει, έχουμε προφανώς διαφορετική αντίληψη ως προς τι είναι η ΕΕ, τι ο ΟΗΕ και τι η Ηνωμένη Ομοσπονδία Πλανητών στο Σταρ Τρεκ.
"Μη κρύβοντας τις προσδοκίες από τη συμμετοχή Κουσνέρ στην κυβέρνηση, το καλύτερο πιθανόν θα ήταν να κρίνουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης"
Συμφωνώ.
Post a Comment
<< Home